Czarny krzemień, wstępnie płukany ze zredukowaną okrywą wapienną.
Frakcje zmieszane.

Krzemień składa się z krzemionki – dwutlenek krzemu (SiO₂), który jest unikalnym biokatalizatorem reakcji utleniania w organizmie.  W skład tej odmiany krzemienia wchodzi opalo-chalcedon. Posiada barwę od jasno-szarej, przez ciemno-szarą, aż do, prawie, czarnej. 
Zasobność krzemu powoduje elastyczność i sprężystość ścian naczyń krwionośnych, chrząstek stawowych, ścięgien, zastawek serca, zwieraczy przewodu pokarmowego. Szczególnie zasobne w krzemień są skóra, włosy, paznokcie, naczynia krwionośne, rogówka i tęczówka oka, nadnercza, węzły chłonne i tarczyca.
Niedobór krzemu zwiększa się z wiekiem, co prowadzi do rozwoju tzw. „chorób cywilizacyjnych”: miażdżyca, zawały serca, udary mózgu, cukrzyca, zaćma, zapalenie stawów, impotencja.
Na niedobór krzemu cierpią nie tylko starsze osoby, kobiety w ciąży i karmiące piersią, ale także ludzie, którzy przeszli lub przechodzą duży, bądź długotrwały stres, zwiększone obciążenie nerwowe, depresję, nerwicę, siedzący tryb życia (mało ruchu), zaparcia, osoby przebywające w rejonach niekorzystnych ekologicznie, pijące złej jakości wodę i spożywający wysoko przetworzoną, pełną chemicznych dodatków żywność.
Krzem słusznie określa się mianem pierwiastka życia i pierwiastka młodości, ponieważ proces starzenia rozpoczyna się głównie z powodu zmniejszania się jego zawartości w organizmie. A to właśnie on zapewnia nam gładką i elastyczną skórę, piękne zęby i paznokcie, bujne włosy i zdrowe naczynia krwionośne. Przy zmniejszonej ilości krzemu zmniejsza się elastyczność naczyń krwionośnych i ich zdolność do reagowania na polecenia mózgu aby się rozszerzały lub kurczyły.
Krzem zastępowany jest wapniem, który osadza się na ścianach naczyń krwionośnych w postaci wapniowych „zadziorów” , do których potem przyczepia się cholesterol.
W taki sposób powstają cholesterolowe blaszki, zwężające światło naczyń krwionośnych. Potem rozwija się miażdżyca a w konsekwencji – zawał serca lub udar mózgu.
Nierównowaga krzemu wpływa na układ odpornościowy: zmniejsza odporność organizmu na choroby zapalne, a co najważniejsze – zwiększa ryzyko nowotworów. Deficyt krzemu powoduje osteoporozę, artretyzm, słabość stawów i ścięgien, choroby przyzębia, zaburzenia postawy, skłonności do kontuzji. Jeśli brakuje krzemu w układzie oddechowym, to zwiększa się ryzyko gruźlicy płuc. 
Krzem sprzyja biosyntezie kolagenu – białka, które stanowi podstawę tkanki łącznej.
Udowodniono, ze niedobór krzemu powoduje trudności w gojeniu się ran i zrastania złamanych kości, suchość skóry, łamliwość i wypadanie włosów, słabą kondycję paznokci oraz podatność na stany zapalne przewodu pokarmowego.
Obniżony poziom krzemu w organizmie powoduje skłonność do zaburzeń tarczycy (wole), a także sprzyja cukrzycy, zaćmie, powstawaniu kamicy nerkowej i żółciowej.
Obecność krzemu w organizmie jest ściśle związana z metabolizmem 70-ciu mikro i makroelementów oraz witamin. Nie mogą być one przyswajane i metabolizowane bez odpowiedniego poziomu krzemu.
Ludzie, którzy doświadczają braku krzemu zazwyczaj są rozdrażnieni, trudno im się skoncentrować, mają zwiększoną wrażliwość na hałas, towarzyszy im często lęk przed śmiercią, poczucie beznadziejności, zmęczenie, zaburzona gospodarka hormonalna. Badania wykazały, że wodny roztwór krzemu w postaci koloidalnej posiada bakteriobójcze działanie. Pod jego wpływem giną bakterie saprofityczne, pierwotniaki, pasożyty, grzyby i wirusy.

Przygotowywana woda krzemienna staje się przejrzysta, a w tym samym czasie neutralizuje zawarte w niej zanieczyszczenia: amoniak i sole amonowe, żelazo, azotany, chlor, jony metali ciężkich, rtęci, związki fosforoorganiczne i radionuklidy. 
Wykazano, że woda ta posiada wysoki wskaźnik antyoksydacyjny. Nie zachodzą w niej procesy gnilne, nie zakwita, za to pozostaje świeża i przejrzysta.
Można spokojnie mówić o wielostronnie dobroczynnym wpływie wody krzemiennej na organizm: uwalnia od zanieczyszczeń, sprzyja szybszemu gojeniu ran i oparzeń, ma właściwości antybakteryjne, normalizuje poziom cholesterolu i cukru w krwi, wzmacnia system odpornościowy, wspomaga proces odbudowy tkanki kostnej, ścięgien i chrząstki, poprawia porost włosów i kondycję paznokci, zapewnia elastyczność naczyń krwionośnych, odmładza i oczyszcza skórę, zapobiega starzeniu się, ma pozytywny wpływ na równowagę hormonalną oraz funkcję gruczołu krokowego, zapobiega zakażeniom pierwotniakami i pasożytami. Normalizuje równowagę mineralną i metabolizm witamin. Naukowcy zauważyli hamowanie wzrostu guzów i zwiększoną zdolność antyoksydacyjną organizmu przy używaniu krzemiennej wody.
Zauważono, że sadzonki podlewane krzemienną wodą, lepiej rosną i nie zarażają się chorobami grzybowymi oraz nie pleśnieją, a moczenie w niej nasion poprawia zdolność kiełkowania. Podlewanie warzyw taką wodą zwiększa wydajność i skraca czas dojrzewania. Akwaryści zauważyli, że krzemienna woda ma korzystny wpływ na florę i faunę akwarium: rybki w takiej wodzie wykazują lepszą aktywność życiową, mikroflora w postaci tzw. „czarnej brody” całkowicie umiera, ze ścianek akwarium znikają zielone glony, gwałtownie zmniejsza się ilość amoniaku. Ta woda przez długi czas zachowuje przejrzystość.
W domu taka woda niezbędna jest przy zakwaszaniu (kiszeniu) warzyw dlatego, że nie pojawia się pleśń, a warzywa są chrupiące. Cięte kwiaty zachowują się dłużej jeśli do wazonu z wodą włożymy krzemień. Bardzo pomocne i skuteczne jest obmywanie się, przygotowywanie maseczek kosmetycznych i naparów ziołowych na bazie krzemiennej wody. Taka woda łagodzi podrażnienia, stany zapalne oraz trądzik. Z krzemiennej wody coraz częściej korzystają rosyjskie salony kosmetyczne. Doskonała do picia, ma przyjemny smak i klarowność źródlanej wody.

Wszystkie informacje zawarte na tej stronie, które dotyczą czarnego krzemienia i wody krzemiennej zostały zaczerpnięte z badań naukowych wykonanych na Białorusi. Pierwsze badania przeprowadził Anatolij Malarczykow, następnie w 1991 roku ukazała się dyrektywa Rady Ministrów Republiki Białorusi nr 41-P zobowiązująca 5 akademickich ośrodków i cztery branżowe ośrodki naukowe do przebadania tego minerału. Koordynację prac powierzono w-ce przewodniczącemu Republikańskiej Akademii Nauk Aleksandrowi Stiepanience.